Zondagavond is een voor mij zeer dierbare vrouw helaas overleden. Ingrid was een vriendin geworden nadat ze 20 jaar mijn schoonmoeder is geweest.
In principe zou ik hierover niet schrijven in dit blog, maar ze is op allerlei gebieden zo'n inspiratiebron voor me geweest en ik merk dat ze dat ook de komende tijd gaat blijven.
Toen ik 3 weken geleden voor de laatste keer bij haar was, hebben we het ook over mijn maagverkleining gehad. Zij had de moed om te zeggen 'dan moet je wel van je eetverslaving af' ...
Ik gaf aan dat ondanks dat ik nog steeds geen gezonde relatie met eten heb, het echt wel veel beter gaat wat dat betreft. Dat is ook echt zo, maar het feit dat ze dat zo zei doet wel wat met me, in positieve zin. Ook vroeger sprak ik het woord eetverslaving vrijwel nooit uit. Dat zij het nu zo uitdrukte, betekent ook dat ze me heel goed kende en dat ze dichtbij me stond.
Bovendien geeft me dit weer een stukje extra bewustzijn: waar ik vandaan kom, waar ik nu ben en waar ik na de maagverkleining naar toe moet. Al die losse stukjes gaan me straks ook echt helpen om te zorgen dat ik na de operatie een gezond gewicht ga bereiken en voor de rest van mijn leven een gezonde leefstijl kan behouden.
Verder geeft ze me ook op een ander vlak inspiratie. Ingrid heeft toen ze 50 jaar was een wandeltocht gemaakt van Haaren, haar toenmalige woonplaats in Noord-Brabant, naar Delphi in Griekenland. Het is niet de bedoeling om dat te evenaren, maar een mooie en lange wandeltocht gaan maken als ik na de maagverkleining wat kilo's ben afgevallen, dat zit zeker in de planning ....
Rust zacht, lieve Ingrid
